
Over de onzekerheid van ons leven en werken
We zijn met z’n allen in een situatie met een wereldepidemie, een pandemie, terechtgekomen. Onvoorstelbaar grote aantallen mensen zijn wereldwijd geïnfecteerd met het akelige Coronavirus en veel mensen uit vooral de kwetsbare groepen zijn al overleden. Volgens de deskundigen gaat het geruime tijd duren voordat we het virus enigszins onder controle hebben. En dat is het ongrijpbare en onzekere van de situatie. Zolang er geen echte bescherming via een vaccin is, lijkt een gecontroleerde, ingedamde verspreiding van het virus voorlopig de enige reddingsboei. De aanslag van het Coronavirus maakt duidelijk dat we als mens nooit mogen denken dat het leven maakbaar is. De mens is kwetsbaar, er zijn geen garanties voor een gezond en risicoloos leven. In ons achterhoofd weten we dat wel, maar wanneer het zich als een onontkoombaar feit aandient, kunnen we maar moeilijk leven met die onzekerheid.
Ondertussen draait de wereld door. De maatregelen en de gevolgen vanwege de Coronacrisis zijn ongekend én onbekend. We hebben inmiddels te maken met sterk beperkende gedragsregels voor sociale contacten en bijeenkomsten met meerdere mensen. Dat raakt vooral sociale gebeurtenissen en events maar uiteraard ook economische activiteiten waar mensen met elkaar aan het werk zijn. De voedselketen is in de overheidsmaatregelen aangemerkt als een cruciale sector die moet blijven functioneren. Ook de toelevering van producten zoals machines wordt daartoe gerekend. Dat betekent dat onze branche alles in het werkt stelt de activiteiten gaande te houden.
Het is lastig voor ondernemers en het voelt onnatuurlijk aan om in het bedrijf de economie op de tweede plaats te zetten. Maar op dit moment is het een onontkoombaar en volstrekt logisch feit dat gezondheid boven alles gaat. De Coronacrisis leidt tot knelpunten in de dagelijkse productie en dienstverlening. Machinefabrikanten ervaren toenemende problemen in de aanlevering van componenten en onderdelen. Uitval van zieke monteurs leidt hier en daar nu al tot achterstanden in reparaties en onderhoud, terwijl het groeiseizoen met alle landwerkzaamheden net begint! Corona leidt ook onherroepelijk tot problemen in de financiële en grondstofmarkten en in de internationale handel. Een groeiend aantal bedrijven en winkels sluit (tijdelijk) noodgedwongen hun deuren.
De (economische) gevolgen hiervan kunnen we nu nog lang niet overzien. We moeten er in Nederland enorm blij om zijn dat we een sterke staatskas hebben waaruit de overheid miljarden trekt voor praktische steunmaatregelen om de crisis te bezweren voor de korte én voor de langere termijn. Ik denk aan de noodmaatregelen loondoorbetaling, uitstel van belastingbetaling, overbruggingskrediet, etc. Dat doet de Nederlandse regering heel goed. Het is nu niet de tijd om te steggelen over een onsje meer of minder tegemoetkoming, het gaat er om met z’n allen zo goed mogelijk met alle beperkingen te leven en te werken. Dat wordt steeds lastiger als deze periode van beperkingen en onzekerheid echt lang blijft duren. Hoe lang kunnen we als mens, als bedrijf en als samenleving op deze ingeperkte manier (over)leven en werken? De mens is immers boven alles ook een sociaal dier.
We weten niet of en wanneer we het virus in de greep krijgen. We moeten bouwen op het vertrouwen in de wetenschap, in de leiders en in elkaar. Daarom moeten we met elkaar van alles doen om de voorzorgsmaatregelen met zo weinig mogelijk direct sociaal contact op te volgen. Nuchterheid, flexibiliteit en ondernemersdrang helpen ons deze onzekere periode te doorstaan. Laten we bouwen op het vertrouwen dat we samen sterk(er) zijn om als mens en bedrijf gezond overeind te blijven.
Gerard Heerink
directeur Fedecom